Srpski zločini u BIH
Bosanski Šamac – bs024
PREZIME: xxxxxxxxx
IME, IME OCA: xxxxxxxxxx
GODINA ROĐENJA: 1956.
MJESTO ROĐENJA: Bosanski Šamac
PREBIVALIŠTE:
PRIVREMENI BORAVAK:
STRUČNA SPREMA:
ZANIMANJE:
BRAČNO STANJE:
DRŽAVLJANSTVO:
NACIONALNOST: Musliman
IME, IME OCA: xxxxxxxxxx
GODINA ROĐENJA: 1956.
MJESTO ROĐENJA: Bosanski Šamac
PREBIVALIŠTE:
PRIVREMENI BORAVAK:
STRUČNA SPREMA:
ZANIMANJE:
BRAČNO STANJE:
DRŽAVLJANSTVO:
NACIONALNOST: Musliman
Dajem sljedeći:
I S K A Z
Početak
rata, odnosno napad srbočetnika na Bosanski Šamac zatekao me kod moje
kuće. Tu noć, odnosno 16./17.4.1992. godine nalazio sam se kod svoje
kuće i kada se začula pucnjava ja sam prešao u podrum, kod svog komšije
Mate zvan Linda, a tu su se još nalazili moji roditelji, braća, te
komšije Salko Tirić zvan Rupar i drugi. Sutradan ujutro, odnosno
17.4.1992. godine ja sam vidio da kroz Donju Mahalu prolaze meni
nepoznati vojnici u maskirnim uniformama, ofarbanih lica i sa onim
kapama. Isti su išli od kuće do kuće, te tražili oružje. Sa istima u
društvu nisam prepoznao nikoga od domaćih Srba ali sam kasnije čuo da
je sa njima bio Pero Blagojević zvan Benzinac. Isto jutro na svom
kućnom pragu je ubijen Slavko Džebić iz Bosanskog Šamca, a sahranili su
ga moj brat Husein zvan Žabac, Dragan Petrić zvan Brljo i Ante zidar
Lovrin sin. Noć uoči napada kroz komšiluk je išao Smail Tirić zvan Buco
i isti e govorio da neće biti napada, a napomenuo bih da se isti
uključio u njihove redove u prvoj mobilizaciji. Poslije prvog udara
srbočetnika, te plašenja i maltretiranja od njihove strane, isti su nam
zabranili izlaz u naredna tri dana, tako da se nismo smjeli nigdje
kretati. Poslije nekoliko dana do mene je došao moj komšija po nadimku
Džigara te me po spisku prozvao da idem raditi u PIK gdje sam zajedno
sa još 12 ljudi svi Muslimani išli raditi na utovaru pijeska u vreće
koje su oni koristili za bunkere.
Pored
mene u PIK-u su još radili Mute zvan Kuka, Kapetanović zvan Mačak,
Ćoralić, Ilija Kajin, Boro Katin i dr. Poslije ovoga ja sam išao na
kopanje nasipa, te rovova prema Prudu i Zasavici. Na početku na rad je
raspoređivao Dževad Ćelić, a samo obezbjeđenje su bili Radovan Antić,
Mile Zoranović zvan Pancir, te ljudi iz Pisara, Crkvine koje ne
poznajem. Jedno vrijeme išao sam na radnu obvezu u Komunalac gdje je
direktor bio Kosta Mihaljčić. Po potrebi sam išao kopati tranšee i
bunkere u Gradačac – Sibovac, Brvnik, Batkušu, Vidake, a najviše
vremena proveo sam na kopanju rovova u Grebnivama.
Na liniji u
Grebnicama viđao sam slijedeće njihove vojnike: Predo Malinović, Mirko
Đorđević bio stražar na skladištu Našice – prometa prije rata, Dragutin
Tubonjasin Milenka, Mićo Buzaković, Simo Petrović iz Obudovca komandir
odjeljenja, Gavro Stokić bio nogometni sudija komandir odjeljenja,
Đorđe zvan Zorin iz S. Tišine također komandir odjeljenja, Đorđe
Dušanić zapovjednik voda, Slobodan Sofrenović, Dragan Petrović, Anđelko
Sarić zvan Kibla i dr. kojima ne znam imena.
Od
Muslimana u njihovoj vojsci viđao sam: Mirsad Jašarević zvan Pirgo, Ado
Zurapović zvan Švabo, Ado Mujkić, Ado Skenderović, Nurdin Seljaković –
Mrki, Dževad Seljaković, Smail Tirić Buco, Ibrahim Kabaklić, Sabrija
Kabaklić zvan Čaba, Ševko Čoralić zvan Savo, Mustafa H. Abdić radio u
Jugoplastici, Ibro H. Abdić zvan Čorkan, Azura Pekara i njegovog sina
Aziza, Jasmin Vejsilović krojač, Fadil Topčagić inače sada u njihovoj
specijalnoj postrojbi, Avdo Đuherić zvan Coc, Faruk Arapović Čombe,
Huso Đigara poštar, Jusuf Sejdić, Naser Sejdić, Sead Kapetanović zvan
Sipe, Samir Kuburić, Nermin Kukić, Enes Dumonjić Hunto, Jasmin Dumonjić
poštar, Adnan Nikolić Kuštro, Adnan Omeragić Brđo, Esad Bičakčić
Perika, njegov brat Mersad zvan Kiće, Sakib Subašić Taso, Enver
Edhemović Čarli i njegov brat Emir, Kemal Kuluglić, Eško Halilović
Rusov, Dževdo Halilović Mraka, Suad Ibrahimbegović Kalašturin, Smajo i
Fehim Madžarević, Uzeir Dubrić pekar, Hazim Dubrić Miš, Muharem
Kapetanović Sobura, Safet Mehić Šiljak, Adnan Bistrić, Nizam Ramusović
Tota sada pobjegao u Srbiju, Jasmin Kapetanović Ćabasko, Faruk Hurtić
sin Mehana stolara, Ibrahim Došlić milicionar, Muhamed Atić zvan Hamko,
Fuad K. pobjegao, Alija Pelešević izašao na njihovu dozvolu, Salih
Ibralić Licna, Isko Hurtić vozač, Amir Nukić, Meho Hurtić Čoklje,
Mirsad Arapović i njegov sin Damir.
Od
Srba koji su u njihovim vrhu viđao sam stalno Blagoju Simić koji je
predsjednik, Stevo Todorović načelnika njihove milicije, Savu
Cančarevića komandir njihove milicije, Mladen Radović – Roda komandant
obrane grada, Simo Zarić ne znam šta radi, Miro Brko oko razmjena i
drži kafić, sin Mile Tadić ide na Grebnice i bio ranjen, Simo Nikolić u
Pelagićevu, Slobodan Sjenčić u općini, Buco Tonikin u vezi komande, u
komandi su još Aco Mokrić iz Skarića, Mihajlo Tovirac zvan Pile, Lazo
Adžija, Predo Paležnica, Ljubo Borojević – Komanda je u Raginoj kući.
Također sam vidio u Šamcu Crnog, a isti šefuje po gradu, a sada je
predsjednik kluba Borac u Bosanskom Šamcu. Znam da u gradu rade dvije
benzinske pumpe a na njima rade Pero Blagojević i Boro iz Pisara. Čuo
sam da je Iska Ragu ubio Dragan Tubonjić sin Milenka i da je to bilo
negdje kod kavane Skadarlija što je držao Kadir i da je bačen kod
pivare. Za ubojstvo u Crkvini sam samo čuo ali se ništa ne priča o
tome. Također znam da su se krali spomenici sa katoličkih groblja i da
se time švercalo, ali ne znam tko je to činio.
Ja
sam jedno vrijeme i po potrebi radio na iskopavanju mrtvih, a jedne
prilike između Korenice i Čardaka ispred crkve, odnosno iz jednog
dvorišta iskopao sam 4 muška i 1 ženski leš koji su navodno
razmijenjeni. Drugi put sam sa Lugova pokupio dva leša a kasnije jedan
kostur koji je izbacio traktor prilikom oranja. Sahranjivao sam i mrtve
koje srbi dovezu i iste sam sahranjivao na katoličko groblje u Bosanski
Šamac, a isti su sahranjeni po brojevima i mislim da ima oko 4 takva
groba, bilo ih je više ali su razmijenjeni. Ja sam 27./28.8.1994.
godine zajedno a xxxxxx zvan xxxxxxxx i svojim bratom xxxx preplivao
rijeku Savu i negdje iznad luke i došli smo u Slavoniju gdje smo se
prijavili vlastima.
Ahmet
Ibralić je u toku boravka u Bosanskom Šamcu imao pušku i išao na liniju
sa svojim zetom Ratkom Kurešević iz Pisara oko 8 mjeseci u prekidima.
Moj brat a tako ni ja nikada nismo uzimali oružje.
U vezi ovoga nemam više šta izjaviti, diktat izjave mi je glasno pročitan i na isti nemam primjedbi.
U Domaljevcu, 30. kolovoza 1994.
I S K A Z
Početak
rata, odnosno napad srbočetnika na Bosanski Šamac zatekao me kod moje
kuće. Tu noć, odnosno 16./17.4.1992. godine nalazio sam se kod svoje
kuće i kada se začula pucnjava ja sam prešao u podrum, kod svog komšije
Mate zvan Linda, a tu su se još nalazili moji roditelji, braća, te
komšije Salko Tirić zvan Rupar i drugi. Sutradan ujutro, odnosno
17.4.1992. godine ja sam vidio da kroz Donju Mahalu prolaze meni
nepoznati vojnici u maskirnim uniformama, ofarbanih lica i sa onim
kapama. Isti su išli od kuće do kuće, te tražili oružje. Sa istima u
društvu nisam prepoznao nikoga od domaćih Srba ali sam kasnije čuo da
je sa njima bio Pero Blagojević zvan Benzinac. Isto jutro na svom
kućnom pragu je ubijen Slavko Džebić iz Bosanskog Šamca, a sahranili su
ga moj brat Husein zvan Žabac, Dragan Petrić zvan Brljo i Ante zidar
Lovrin sin. Noć uoči napada kroz komšiluk je išao Smail Tirić zvan Buco
i isti e govorio da neće biti napada, a napomenuo bih da se isti
uključio u njihove redove u prvoj mobilizaciji. Poslije prvog udara
srbočetnika, te plašenja i maltretiranja od njihove strane, isti su nam
zabranili izlaz u naredna tri dana, tako da se nismo smjeli nigdje
kretati. Poslije nekoliko dana do mene je došao moj komšija po nadimku
Džigara te me po spisku prozvao da idem raditi u PIK gdje sam zajedno
sa još 12 ljudi svi Muslimani išli raditi na utovaru pijeska u vreće
koje su oni koristili za bunkere.
Pored
mene u PIK-u su još radili Mute zvan Kuka, Kapetanović zvan Mačak,
Ćoralić, Ilija Kajin, Boro Katin i dr. Poslije ovoga ja sam išao na
kopanje nasipa, te rovova prema Prudu i Zasavici. Na početku na rad je
raspoređivao Dževad Ćelić, a samo obezbjeđenje su bili Radovan Antić,
Mile Zoranović zvan Pancir, te ljudi iz Pisara, Crkvine koje ne
poznajem. Jedno vrijeme išao sam na radnu obvezu u Komunalac gdje je
direktor bio Kosta Mihaljčić. Po potrebi sam išao kopati tranšee i
bunkere u Gradačac – Sibovac, Brvnik, Batkušu, Vidake, a najviše
vremena proveo sam na kopanju rovova u Grebnivama.
Na liniji u
Grebnicama viđao sam slijedeće njihove vojnike: Predo Malinović, Mirko
Đorđević bio stražar na skladištu Našice – prometa prije rata, Dragutin
Tubonjasin Milenka, Mićo Buzaković, Simo Petrović iz Obudovca komandir
odjeljenja, Gavro Stokić bio nogometni sudija komandir odjeljenja,
Đorđe zvan Zorin iz S. Tišine također komandir odjeljenja, Đorđe
Dušanić zapovjednik voda, Slobodan Sofrenović, Dragan Petrović, Anđelko
Sarić zvan Kibla i dr. kojima ne znam imena.
Od
Muslimana u njihovoj vojsci viđao sam: Mirsad Jašarević zvan Pirgo, Ado
Zurapović zvan Švabo, Ado Mujkić, Ado Skenderović, Nurdin Seljaković –
Mrki, Dževad Seljaković, Smail Tirić Buco, Ibrahim Kabaklić, Sabrija
Kabaklić zvan Čaba, Ševko Čoralić zvan Savo, Mustafa H. Abdić radio u
Jugoplastici, Ibro H. Abdić zvan Čorkan, Azura Pekara i njegovog sina
Aziza, Jasmin Vejsilović krojač, Fadil Topčagić inače sada u njihovoj
specijalnoj postrojbi, Avdo Đuherić zvan Coc, Faruk Arapović Čombe,
Huso Đigara poštar, Jusuf Sejdić, Naser Sejdić, Sead Kapetanović zvan
Sipe, Samir Kuburić, Nermin Kukić, Enes Dumonjić Hunto, Jasmin Dumonjić
poštar, Adnan Nikolić Kuštro, Adnan Omeragić Brđo, Esad Bičakčić
Perika, njegov brat Mersad zvan Kiće, Sakib Subašić Taso, Enver
Edhemović Čarli i njegov brat Emir, Kemal Kuluglić, Eško Halilović
Rusov, Dževdo Halilović Mraka, Suad Ibrahimbegović Kalašturin, Smajo i
Fehim Madžarević, Uzeir Dubrić pekar, Hazim Dubrić Miš, Muharem
Kapetanović Sobura, Safet Mehić Šiljak, Adnan Bistrić, Nizam Ramusović
Tota sada pobjegao u Srbiju, Jasmin Kapetanović Ćabasko, Faruk Hurtić
sin Mehana stolara, Ibrahim Došlić milicionar, Muhamed Atić zvan Hamko,
Fuad K. pobjegao, Alija Pelešević izašao na njihovu dozvolu, Salih
Ibralić Licna, Isko Hurtić vozač, Amir Nukić, Meho Hurtić Čoklje,
Mirsad Arapović i njegov sin Damir.
Od
Srba koji su u njihovim vrhu viđao sam stalno Blagoju Simić koji je
predsjednik, Stevo Todorović načelnika njihove milicije, Savu
Cančarevića komandir njihove milicije, Mladen Radović – Roda komandant
obrane grada, Simo Zarić ne znam šta radi, Miro Brko oko razmjena i
drži kafić, sin Mile Tadić ide na Grebnice i bio ranjen, Simo Nikolić u
Pelagićevu, Slobodan Sjenčić u općini, Buco Tonikin u vezi komande, u
komandi su još Aco Mokrić iz Skarića, Mihajlo Tovirac zvan Pile, Lazo
Adžija, Predo Paležnica, Ljubo Borojević – Komanda je u Raginoj kući.
Također sam vidio u Šamcu Crnog, a isti šefuje po gradu, a sada je
predsjednik kluba Borac u Bosanskom Šamcu. Znam da u gradu rade dvije
benzinske pumpe a na njima rade Pero Blagojević i Boro iz Pisara. Čuo
sam da je Iska Ragu ubio Dragan Tubonjić sin Milenka i da je to bilo
negdje kod kavane Skadarlija što je držao Kadir i da je bačen kod
pivare. Za ubojstvo u Crkvini sam samo čuo ali se ništa ne priča o
tome. Također znam da su se krali spomenici sa katoličkih groblja i da
se time švercalo, ali ne znam tko je to činio.
Ja
sam jedno vrijeme i po potrebi radio na iskopavanju mrtvih, a jedne
prilike između Korenice i Čardaka ispred crkve, odnosno iz jednog
dvorišta iskopao sam 4 muška i 1 ženski leš koji su navodno
razmijenjeni. Drugi put sam sa Lugova pokupio dva leša a kasnije jedan
kostur koji je izbacio traktor prilikom oranja. Sahranjivao sam i mrtve
koje srbi dovezu i iste sam sahranjivao na katoličko groblje u Bosanski
Šamac, a isti su sahranjeni po brojevima i mislim da ima oko 4 takva
groba, bilo ih je više ali su razmijenjeni. Ja sam 27./28.8.1994.
godine zajedno a xxxxxx zvan xxxxxxxx i svojim bratom xxxx preplivao
rijeku Savu i negdje iznad luke i došli smo u Slavoniju gdje smo se
prijavili vlastima.
Ahmet
Ibralić je u toku boravka u Bosanskom Šamcu imao pušku i išao na liniju
sa svojim zetom Ratkom Kurešević iz Pisara oko 8 mjeseci u prekidima.
Moj brat a tako ni ja nikada nismo uzimali oružje.
U vezi ovoga nemam više šta izjaviti, diktat izjave mi je glasno pročitan i na isti nemam primjedbi.
U Domaljevcu, 30. kolovoza 1994.
{loadposition user18}
